در حالی که اغلب افکار عمومی و رسانه‌ها سوانح جاده‌ای بین‌شهری را به عنوان کانون اصلی تصادفات مرگبار معرفی می‌کنند، واقعیت تلخ دیگری در دل شهرها جریان دارد که کمتر دیده می‌شود: خیابان‌های تهران، در سکوت و بی‌هیاهو، هر روز قربانی می‌گیرند.
بر اساس آماری که از سوی جانشین شهردار تهران در حوزه مدیریت بحران اعلام شده، تنها در مدت یک سال، ۵۶۰ نفر در تصادفات شهری پایتخت جان خود را از دست داده‌اند؛ آماری شوکه‌کننده که نشان می‌دهد بحران ترافیک و ناایمنی معابر، فقط محدود به جاده‌های برون‌شهری نیست، بلکه درست در قلب پایتخت نیز جان انسان‌ها را تهدید می‌کند.
این عدد، تنها یک رقم ساده نیست؛ بلکه بازتاب‌دهنده‌ی کاستی‌هایی در زیرساخت شهری، رفتار رانندگی، نظارت‌های ترافیکی و حتی فرهنگ عمومی است. از عبور‌های خطرناک عابران پیاده گرفته تا سرعت‌های غیرمجاز و بی‌توجهی به قوانین، مجموعه‌ای از عوامل باعث شده‌اند که تهران، نه فقط شهری پرترافیک، بلکه شهری پرخطر برای جان شهروندان باشد.
هشدار مقام‌های شهری در این زمینه، زنگ خطری است که نباید نادیده گرفته شود. شاید وقت آن رسیده باشد که نگاه‌ها از جاده‌های خارج از شهر، به خیابان‌های شلوغ درون‌شهری معطوف شود؛ جایی که هر تقاطع، هر چراغ قرمز و هر خط عابر پیاده، می‌تواند صحنه‌ای برای حادثه‌ای ناگوار باشد.
تهران دیگر فقط با معضل ترافیک و آلودگی هوا دست وپنجه نرم نمی‌کند، بلکه بحران دیگری در دل خیابان هایش زبانه می‌کشد؛ تصادف‌های مرگبار شهری.
این بحران خاموش نه تنها هزینه‌های انسانی و اقتصادی سنگینی به پایتخت تحمیل می‌کند، بلکه گروه‌های آسیب پذیری، چون عابران پیاده، موتورسواران و دوچرخه سواران را بیش از همه در معرض خطر قرار داده است. کمبود زیرساخت‌های ایمن، ضعف در آموزش همگانی و بی توجهی به جزئیاتی، چون لباس‌های شب رنگ یا تجهیزات هشداردهنده، بخشی از زنجیره‌ای است که پایان آن، به آمار مرگبار فعلی ختم می‌شود. هشدار‌های مسوولان شهری تهران، زنگ خطر جدی برای بازنگری در سیاست‌های شهری و مسوولیت‌های شهروندی است. باید پذیرفت که دیگر زمان برخورد مقطعی با این بحران گذشته؛ تصادفات شهری، تهدیدی همیشگی شده‌اند.
یک تهدید دائمی برای جان شهروندان
به تازگی جانشین شهردار تهران در مدیریت بحران و پدافند غیرعامل و رئیس سازمان پیشگیری و مدیریت بحران شهر تهران با اشاره به آمار نگران کننده تلفات ناشی از تصادفات درون شهری گفته است: تنها در یک سال، حدود ۵۶۰ نفر در سطح شهر تهران بر اثر تصادفات جان خود را از دست می‌دهند؛ این عدد گواه آن است که پدیده تصادف، محدود به ایام نوروز یا مناسبت‌های خاص نیست و باید به عنوان یک تهدید دائمی برای جان شهروندان تلقی شود.
بر اساس آمار‌های سازمان جهانی بهداشت، تصادفات علت نخست مرگ و میر در گروه سنی ۵ تا ۲۹ سال را به خود اختصاص می‌دهند. این گروه سنی، به دلیل جوانی نیروی محرکه اشتغال و اقتصاد جامعه محسوب می‌شوند. نصیری با اشاره به سه گروه اصلی از کاربران آسیب پذیر در ترافیک شهری گفت: عابران پیاده، موتورسواران و دوچرخه سواران به دلیل شرایط حرکتی و دید محدود، آسیب پذیرترین گروه‌ها در تصادفات هستند. دیده شدن این افراد یک اصل مهم ایمنی است. متاسفانه برخی عابران، با پوشیدن لباس‌های تیره در شب، عملا از دید راننده‌ها پنهان می‌مانند.
وی بر استفاده از تجهیزات هشداردهنده تاکید کرد و گفت: چراغ جلو و عقب، جلیقه‌های شب رنگ و لوازم ایمنی برای موتورسواران و دوچرخه سواران باید الزامی شود؛ این موارد در بسیاری از کشورها، جزو قوانین اجباری‌اند.
رئیس سازمان پیشگیری و مدیریت بحران شهر تهران شرایط رانندگی در تهران را خاص توصیف کرد و افزود: در بسیاری از مناطق شهر، بزرگراه‌ها و اتوبان‌هایی وجود دارد که تردد در آنها با سرعت بالایی صورت می‌گیرد. بر اساس استانداردها، فاصله بین دیدن مانع و توقف کامل خودرو حدود ۳ ثانیه است؛ حال تصور کنید اگر کودکی یا فردی نابینا یا ناشنوا ناگهان وارد مسیر شود، زمان کافی برای واکنش وجود نخواهد داشت.
