به گزارش سایت طلا،سمیه گلپور، رئیس کانون عالی انجمن‌های صنفی کارگران با اشاره به مشکلات معیشتی کارگران گفت: تورم افسار گسیخته ای که مسئولین توان کنترل آن را ندارند، فقط در حوزه معیشت خوراکی کارگران در یک ماه اخیر افزایش قریب به ۵۰ درصدی داشته است. دیگر هیچ اثری از اعمال افزایش۴۵ درصدی حداقل دستمزد در سبد معیشت کارگران وجور ندارد، افزایش بی حد و مرز فرار کارگران از مشاغل رسمی با حقوقی به اندازه نصف سبد معیشت تعیین شده ی شورای عالی کار در بهمن۱۴۰۳به مشاغل کاملاً غیر رسمی صرفاً به علت نجات از کابوس شاغل فقیر بودن است یعنی کارگر کار کند ولی باز فقیر باشد.
وی ادامه داد: در این بین وضع کارفرمایان هم چنگی به دل نمی‌زند، خوف قطعی برق ، عدم ترخیص چندین ماهه دستگاه های تولیدی از گمرک ، ورود بی رویه قاچاق محصولات مشابه تولیدی در ایران و رقابت از پیش بازنده کارفرمایان ایرانی با محصولات چینی و بونجولی که کمتر از یک روز از گمرک ترخیص و روانه بازار مصرف کشور می شوند تا کمر تولید داخل را خرد کنند و بدتر از همه وجود اتباعی قانونی و غیرقانونی در حال دگردیسی از لباس یقه آبی کارگری به لباس یقه سفید کارفرمایی هستند و کف بازار برخی محصولات را هم در بخش کارگری و هم در بخش کارفرمایی از جامعه کار و تولید ایران و ایرانی می گیرند.
گلپور افزود: در این بین اتهام برخی مسئولین و صاحب‌نظران به جامعه کار و تولید برای کارگران هست که می گویند کارگران که هر کاری را انجام نمی‌دهند و لذا کار به دست اتباع می افتد. در واقع این موضوع یک تهمت به کارگران است. تهمتی که حضور چند شیفته کارگران شریف زن و مرد ایرانی در مشاغل مختلف درحالی که حداقل های حمایت اجتماعی هم در آن مشاغل ندارند؛ خط بطلانی بر این تهمت نارواست و قطعاً بهانه ای برای توجیه مسئولان بی کفایت در حوزه اشتغال و حضور میلیونی کارگران بدون داشتن حتی حق بیمه ، درمان ، بازنشستگی ،مسکن ،آموزش ،ورزش ،تفریح و….در اسنپ و تپسی و ورزشگاه‌ها و استخرها و از فروشگاه های پرطمطراق تا دکانها و پرستاران غیررسمی ،آرایشگاه‌ها، اساتید و معلمان حق التدریس ، کارگران ساختمانی و خبرنگاران و کشاورزان و پیشه وران و مربیان آموزش رانندگی و هنرمندان و موسیقی دانان و …تا همه آنهایی که در شرکت‌ها و وزارتخانه ها و نهادهای رسمی کشور زندگی کاریشان ویران شده ی پیمانکاران و دلالان شیکی شده است که هنوز مجمع تشخیص مصلحت نظام حذف ستمگریشان را به مصلحت نظام تشخیص نداده است و کارگران همچنان منتظر نجات از یوق پیمانکاران هستند.
وی با بیان اینکه به راستی چرا هیأت دولت حق مسکن کارگری را در سال های متوالی سرکوب کرده است؟ گفت: چرا دولت نسبت به روند ایجاد سوءتغذیه در خانواده کارگران اهمال می کند؟چرا ایمنی کارگران سامان نمی یابد؟چرا قالباً قراردادی به کارگران داده نمیشود؟چرا بدهی های دولت به کارگران در سازمان تامین اجتماعی پرداخت نمیشود و هر روز به آن اضافه میشود؟چرا قانون الزام در بخش درمان کارگران هیچ وقت اجرا نمیشود؟چرا همه امکانات عمومی که مختص آحاد مردم بویژه محرومین و مستضعفین و پابرهنگان و کارگران شریف هست با چند میلیون اتباع تقسیم می شود و همین حق زندگی اندک نیز از کارگران دریغ میشود؟
بدون نظر! اولین نفر باشید