به گزارش سایت طلا،بهاره شبانکاره با «آرمین»؛ متهم ردیف اول پرونده سرقت از صندوق امانات بانک ملی شعبه دانشگاه از قوه قضاییه گفتگو کرده است. این سارق درخواست بخشش کرده و در مورد گاوصندوقی که در زندان به صورت دستی طراحی کرده به «اعتماد» می‌گوید: « می‌خواهم بگویم وقتم را در زندان به بطالت نگذراندم.»
متهم ردیف اول سرقت از صندوق امانات بانک ملی شعبه دانشگاه در پاسخ به اینکه آیا تمام اموال مسروقه را تحویل مسوولان ذی‌ربط داده‌اید، می‌گوید: «ما تمام اموال را پس دادیم، اما یکی از شکات بابت ۶۶ سکه در مجتمع قضایی بهشتی علیه من شکایت ثبت کرده است که اصلا این موضوع را درک نمی‌کنم؛ نماینده خود بانک در شعبه ۱۰ دادگاه کیفری یک صراحتا اعلام کرد ۲ کیلو و خرده‌ای از اموال اضافه آمده است؛ همچنین طبق کیفرخواست صادره، حدود ۱۰۰ سکه نیز اضافه است. چرا وقتی ۲ کیلو و خرده‌ای طلا و حدود ۱۰۰ سکه اضافه آمده من باید به رد مال محکوم شوم! یعنی اموال مسروقه‌ای که من پس دادم، اضافه آمده است.»
آرمین در مورد بازگشتش به ایران نیز می‌گوید: «من و خانواده‌ام با پای خودمان در حال بازگشت به ایران بودیم که پلیس اینترپل ما را در فرودگاه ترکیه بازداشت کرد. ضابط قضایی در اولین تماس تلفنی به من گفت تا یک هفته دیگر ایران هستی، اما شش ماه گذشت و من، پسرخاله‌ام، همسر و دو فرزند خردسالم در زندان ترکیه بودیم تا اینکه بعد از شش ماه موفق شدم با بازپرس پرونده‌ام آقای شیری ارتباط بگیرم. آقای شیری هم صد خودش را گذاشت تا مشکلاتی که من داشتم را حل کند. من تمام همکاری‌های لازم را با ضابطان قضایی در جهت کشف اموال و باقی موارد انجام دادم و فقط از آقای شیری خواستم پدرم را که اصلا از این ماجرا خبر نداشته، آزاد کند. آقای شیری هم به حرفش عمل کرد و اقدامات لازم را برای آزادی پدرم انجام داد. بعد از گذشت حدود ۷ ماه در زندان ترکیه به ما گفتند که شما با مسوولیت خودتان به ایران بازمی‌گردید. قاضی ترکیه حکم به عدم استرداد ما داده بود، اما خود من اصلا قصد نداشتم که آنجا بمانم یا پناهندگی کشور دیگری را بگیرم. من مسوولیت کار اشتباهی که کرده بودم را پذیرفتم و خواستم به ایران بازگردم، چون به قانون کشور و حرف‌هایی که در مورد مجازاتم به من زده بودند، اطمینان داشتم، اما در دادگاه با اتهام افساد فی الارض مواجه شدم. در حالی که به ما گفته بودند مجازاتتان زندان است. همچنین در حکم اینترپل ما نوشته شده؛ ۱۵ سال حبس به خاطر سرقت مسلحانه که در دادگاه نیز موضوع سرقت مسلحانه منع تعقیب اعلام شد، چون ما اصلا هیچ‌گونه سلاح سرد و گرم با خود نبرده بودیم. نیازی نبود که در زمان سرقت، سلاح با خود ببریم. من می‌دانستم که در آن زمان هیچ‌کس داخل بانک نیست. اگر یک‌هزارم درصد فکر می‌کردم کسی داخل بانک است اصلا آنجا نمی‌رفتم. با تحقیقاتی که کرده، متوجه شده بودم بانک ملی شعبه دانشگاه در ساعت غیراداری نگهبان ندارد. بانک‌های دیگر هم بودند، اما نگهبان داشتند.»
این متهم در ادامه می‌گوید: «قبول دارم که اشتباه کردم. من آدمی بودم که در دوران کوتاه خدمت بالای شش تشویقی گرفته بودم؛ چنین آدمی نمی‌تواند با یک اشتباه کشورش را ترک کند، اما نمی‌دانستم اقدام اشتباهم با اتهام افساد فی الارض مواجه می‌شود! قصدم فقط سرقت بود و نه هیچ چیز دیگر. من آدم کسی نبودم. من یک آدم بدهکار بودم که از همه جا بریده و جرات نداشتم از ترس طلبکاران بیرون از خانه بروم. من در آن زمان مجبور شدم این اقدام نادرست را انجام دهم. اگر می‌توانستم درست فکر کنم که این اقدام را انجام نمی‌دادم. قصد و نیت خاصی هم نداشتم. این سرقت نه برای شخص خاصی صورت گرفته بود و نه سازمان یافته بود. دروغی هم ندارم بگویم؛ فقط می‌خواستم بدهی‌هایم را پرداخت کنم، همین. نمی‌خواستم موقعیت اجتماعی که آن زمان در کار ساخت و ساز به دست آورده بودم را از دست بدهم. برای همین این اشتباه را مرتکب شدم. من اگر همان زمان می‌توانستم یک‌پنجم بدهکاری‌هایم را پرداخت کنم مطمئنا دست به سرقت نمی‌زدم.»
آرمین، متهم ردیف اول پرونده سرقت از صندوق امانات بانک ملی شعبه دانشگاه با ابراز پشیمانی و طلب عفو از دستگاه قضا می‌گوید: «از ریاست قوه قضاییه، دادستان تهران، ریاست بانک ملی و تمام مسوولانی که در قوه قضاییه با پرونده ما درگیر بودند، پوزش می‌طلبم و طلب عفو دارم؛ هیچ نیت و قصدی برای اقدامی که انجام دادم، نداشتم. فقط قصدم سرقت بود، نه اخلال و نه تشویش، اما الان با اتهام افساد فی الارض مواجه شدم که اصلا فکرش را هم نمی‌کردم.
من قطعا با توانایی‌هایی که دارم، می‌توانم برای کشور مفید واقع شوم و در جهت رفع نقاط ضعف سیستم‌های امنیتی و موارد ایمنی کمک‌کننده باشم.»
